شعر«لطف حق» و معنی شعر:

مادر موسی ، چو موسی را به نیل          دَر فِکند از گفته ی ربِّ جلیل

هنگامی که مادر حضرت موسی (ع) به فرمان خداوند، فرزندش را در رود نیل رها کرد.

خود ز ساحل کرد با حسرت، نگاه          گفت: «کای فرزندِ خردِ بی گناه

با حسرت، او را از ساحل نگاه می کرد و با خود می گفت :« ای فرزند کوچک بی گناه

گرفراموشت کند، لطف خدای          چون رهی زین کشتی بی ناخدای؟»

اگر لطف و مهربانی خدا تو را فراموش کند، چگونه می می توانی از این کشتی بدون ناخدا نجات پیدا کنی؟»

وحی آمد: «کاین چه فکر باطل است ؟          رهروِ ما، اینک اندر منزل است

از جانب خدا ندا آمد: «فکر خطا نکن. موسی (ع) که ادامه دهنده ی راه ماست، اکنون به جای امنی رسیده است.

ما گرفتیم آنچه را انداختی          دستِ حق را دیدی و نشناختی؟

ما موسی (ع) را که به رود نیل سپردی نجات دادیم. در حقیقت ما از او محافظت کردیم وتو متوجّه نشدی.

در تو تنها، عشق ومهرِ مادری است          شیوه ی ما، عدل و بنده پروری است

تو فقط مادر هستی و عشق و مهر تو به همین دلیل است ولی روش ما عدالت و مهربانی در جهان است.

سطح آب از گاهوارش خوش تر است          دایه اش سیلاب و موجش مادر است

(نگران نباش) روی آب از گهواره ی او بهتر است و دایه ی او سیلاب و مادر او امواج هستند.

رودها از خود نه طغیان می کنند          آن چه ما می گوییم ، آن می کنند

رودها خود به خود پرآب شده و آب آن ها بالا نمی آید بلکه گوش به فرمان ما(خدا) هستند.

ما به دریا حکمِ طوفان می دهیم          ما به سیل و موج، فرمان می دهیم

این ما هستیم که دریا فرمان می دهیم طوفان برپا کند و سیل و موج به دستور ما اتّفاق می افتد.

بِه که برگردی و به ما بسپاری اَش          کی تو از ما بیش تر دوست می داری اَش ؟»

حالا بهتر است بروی و او را به ما (خدا) بسپاری زیرا ما او را بیش تر از تو دوست داریم.»